Ik loop weer eens serieus achter met mijn verhaaltjes. De laatste maand is dan ook hectisch geweest.
Pespire heeft haar enige week in het jaar van super opwinding gekend tijdens de jaarlijkse dorpsfeesten. Een heel evenement inclusief rodeo, miss-verkiezingen, paalklimmen, karaoke, eet-zoveel-je-kunt-wedstrijden,... Noem maar op, je kunt het zo gek niet bedenken als volksspelen of het stond op het programma.
De rust is sindsdien weergekeerd en iedereen concentreert zich weer op het werk. Dit jaar wordt het jaar van de waarheid. Op het einde van dit jaar sluiten we zowat alle projecten af. Voorlopig is het nog wachten geblazen op fondsen die er vorig jaar niet doorgekomen zijn. Eens die binnenkomen, ga ik verschillende handen tekort komen!
Ondertussen trek ik er alle dagen op uit om mijn dames te bezoeken. Deze week was hoe-verder-hoe-liever-week, waarbij ik bijna de zolen van mijn schoenen gewandeld heb. Maar met veel plezier, ik was blij mijn dames terug te zien en er nog een paar nieuwe groepen bij te krijgen. En zij waren duidelijk ook blij mij te zien. Het is zelden dat ik terug naar Pespire keer met een lege rugzak. Maar deze keer kreeg ik hem bijna niet meer dicht: een camote de grootte van een een rugbybal, een radijs zo groot als een vuist, een komkommer, 4 appelsienen en een zak gedroogde hibiscus... Alles recht van het veld!


Again, I am way behind with my stories. But then again, the last month has been pretty hectic.
Pespire has celebrated the only week-of-super-excitement during the yearly folklore festival. A big event including rodeo, miss-elections, karaoke, climb-the-pole and eat-as-much-as-possible-contests,... Any crazy activity, you name it and I bet you it was programmed.
But tranquility has since returned and everybody is concentrating again on work. This year will be the year of the truth. At the end of 2010, nearly every project will be closed. But we are still waiting for some fundings that didn't come through last year. When they do, I`ll be drowning in work!
In the meantime, I am still visiting my ladies on a daily basis. Last week was the-further-the-better-week. I nearly walked of the soles of my shoes. But with pleasure, as I was eager to see my ladies and to get to know a few new groups. Clearly they were happy to see me too. I seldom return to Pespire with an empty backpack but this time I could hardly close: a camote the size of a rugbyball, a radish as big as a fist, a cucumber, 4 oranges and a bag of dried hibiscus... All straight from the field!