Een paar weken geleden kreeg ik een telefoontje van Bart uit Belgie: "Maiteke, ik wil er even tussenuit. Ik wil u komen bezoeken.". "Da's goed", zei ik,"Wanneer?". "Over 2 weken..." Wat doe je dan als goede vriendin? Inderdaad, een weekje verlof nemen, Bart van het vliegtuig halen, hem in de (gehuurde) auto stoppen en Honduras op zijn best tonen! Samen hebben we de verste uithoeken van het land afgedweild. En net toen Bartje dacht dat ie een rustig verlof ging krijgen, hebben we het volgende gedaan...
Eerste avond zwaar op cafe met een paar vrienden, kwestie van de jetlag eruit te drinken en direct het juiste ritme vast te krijgen. De dag erna, na een bezoek aan de koloniale stad Comayagua, op weg naar de Lago de Yojoa waar we sliepen in een hostal die hun eigen kleine bierbrouwerij op hun erf hebben staan.
De volgende ochtend hebben we een bezoek gebracht aan een 43 meter hoge waterval in de buurt. En om helemaal goed wakker te worden, zijn we dóór de waterval door geploeterd. Achter de waterval is er gelukkig een kleine grot waar je even op adem kunt komen alvorens terug onder de waterval door te duiken.
Met een fris kopje hebben we dan de route hervat richting Copan. Copan is een klein stadje waar prachtige Maya ruines te bewonderen zijn. Maar een beetje actie is nooit niet weg. Dus heb ik Bartje in een Canopy tour gepraat. Actie en vergezichten verzekerd!
Daarna hebben we onze rondreis vervolledigd met een bezoek aan Santa Rosa de Copan, La Campana, Gracias en La Esperanza. Met een dikke laag stof van het rijden over zandwegen zijn we zaterdag terug in Tegucigalpa aangekomen, waar we prompt bij Jacopo thuis werden uitgenodigd om te gaan eten. La Mama Italiana is op bezoek bij zoonlief en dus wordt er uitgebreid Italiaans gekookt. Daar zeggen wij niet nee tegen!
Uiteraard kon Bart niet terugkeren naar ons Belgenlandje zonder Pespire mee te maken en met mijn vrouwen kennis te maken. Dus heb ik hem op zijn laatste dag in de laadbak van de auto van het project geladen en hem meegenomen op een rugbrekende rit naar een gemeenschap. Ik had wel eerst een matras in de laadbak gelegd, iets waar Bart mij later heel dankbaar voor was...
Ondertussen heb ik Bartje jammer genoeg al terug op het vliegtuig moeten zetten. Het is stilletjes in huis. Hoewel ik nu wel eens serieus kan nadenken hoe hij het in godsnaam heeft kunnen presteren om 10 dagen in Honduras te zijn, zonder ook maar 1 echte volledige Hondurese maaltijd naar binnen te spelen...
Bartje, het was geweldig je hier te hebben. En zoals al gezegd: voor herhaling vatbaar! Ik hoop dat je goed thuis aangekomen bent enne... Gelukkige verjaardag!!!
Dikke zoen!!
A couple of weeks ago, Bart, a good friend from Belgium, called me:"Maiteke, I want to get out for a while. I want to visit you.". "Sure", I said,"When?". "In 2 weeks..." So, what do m the airport, put him in the (rental)car and show Honduras on it's best! Together we went to the farest corners of the country. And just when Bart had the idea of going on a quiet holiday, we did this...
The first night we went out with a couple of friends, just to get the jetlag out of his system and to find the right rythm. The day after, after a short visit to the colonial town of Comayagua, we drove on to the Lago de Yojoa where we slept in a hostal that has it's own beer brewery on it's property.
The next morning we visited a 43 meter high waterfall in the neighbourhood. And in order to wake op truly and completely, we walked/swam/heaved ourselves through the waterfall. Behind it there's a little cave where you can catch your breath before diving back under the waterfall.
Completely refreshed, we hit the road again towards Copan. Copan is a small town where you can admire some beautiful Maya ruins. But a little action is always welcome. So I talked Bart into a Canopy tour. Action and amazing sights ensured!
After that we completed the trip with visits to Santa Rosa de Copan, La Campana, Gracias and La Esperanza. With a thick layer of dust from all the dirt roads, we arrived back in Tegucigalpa, where Jacopo invited us to his house for dinner. La Mama Italiana is visiting her son and who are we to say no to some delicious Italian food? That would be a waste!
Obviously, there is no way Bart could return to Belgium without experiencing Pespire and without knowing some of my women. So, on his last day here, I loaded him in the back of a pickup and took him on a backbreaking ride to 1 of the communities. I had put in a mattrass in the back of the pick up, something Bart was really glad about later on...
Since, I've had to put Bart back on the plane. It's very quiet now at home. But that at least gives me the space to think about how the hell Bart managed to spend 10 days in Honduras without eating 1 complete proper tipical Honduran meal...
Bart, I loved having you around. And as always: we should do this again! I hope you arrived well at home and... Happy birthday!!!
Big kiss!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten