Thursday evening, with a couple of friends in a bar, telling anecdotes about a few "special characters" we have in our circle of friends. Nothing strange, a typical night out whereever in the world. But even a typical evening can take a strange turn.
We've changed subjects and the conversation is now about art, Honduran painters to be precise. Because Guiseppe is returning to his homecountry the next day, Odin insists on showing us that same moment some masterpieces hanging in a hotel nearby.
It is 2 AM, but we don't care. We go over to the hotel, have the nightwatcher tag along through the corridors of the hotel and discuss every painting we see.
Half an hour later we are back outside, and see the nightwatcher shaking his head about the "strange characters" he just toured in the hotel. We start laughing: there's another anecdote to add to the list!
Donderdagavond, met een paar vrienden op café, anekdotes aanhalend over een paar "speciale personages" die we in onze vriendenkring hebben. Niets ongewoons, een typisch avondje uit waar ook ter wereld. Maar ook een typisch avondje uit kan gauw een ongewone wending nemen.
We zijn veranderd van onderwerp en de conversatie gaat verder over kunst, meer bepaald over Hondurese schilders. Omdat Guiseppe een dag later terugkeert naar zijn geboorteland, staat Odin erop ons op dat eigenste moment een paar meesterkunstwerken te tonen die in een hotel nabij hangen.
Het is 2 uur 's ochtends, maar dat kan ons niet deren. We trekken naar het hotel, nemen de nachtwaker op sleeptouw door de gangen van het hotel en becommentariëren elk schilderij waar ons oog op valt.
Een half uurtje later staan we terug op straat en zien we de nachtwaker meewarig zijn hoofd schudden over die "speciale personages" die hij net rondgeleid heeft. We schieten in de lach: een anekdote erbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten