tajaditas & frijoles

Familie en vrienden zijn al langer op de hoogte: ik ben niet direct een keukenprinses. Of van de understatement van de eeuw gesproken!
Gelukkig heb ik tot nu toe niet veel moeten koken. Mijn Italiaanse collega Jacopo - die een waanzinnig goede kok is - heeft die taak tot nu toe met veel genoegen op zich genomen. De deal is simpel: we leggen de inhoud van onze koelkasten samen (die van mij is dubbel zo groot als die van hem en bevat de helft zoveel bier - tja, rum bewaar je niet in de koelkast, he!), hij kookt en ik doe de afwas. Super deal, iedereen gelukkig.

Alleen zit Jacopo in het buitenland en sta ik er dus alleen voor. Voor het fornuis, wel te verstaan. Salades ben ik ondertussen beu en omeletten kan ik niet meer zien. In een vlaag van verstandsverbijstering besluit ik om de geheimen van de Hondurese keuken te ontsluieren. Dat betekent het bereiden van tajaditas, frijoles, platano con mantequilla, tortillas, baleadas en meer.

Dag 1: voor het eerst sinds mijn aankomst hier ga ik zelf frijoles klaarmaken. Frijoles op z'n Hondurees zijn geprakte bonen. Fluitje van een cent, dacht ik zo. Niet, dus! Trots pak ik mijn halve kilo bonen uit (minder verkopen ze hier echt niet!), laat de pot vol water lopen, gooi wat zout erin en breng de boel aan het koken. Nou weet ik wel dat bonen lang duren voor ze klaar zijn, maar 5 UREN??!! Gelukkig is mijn buurvrouw Ethel altijd even behulpzaam - zij het een beetje laat - en meldt me dat het zout pas NADIEN toegevoegd wordt omdat anders de bonen hard blijven. Ondertussen heb ik al pannekoeken gebakken en ze allemaal opgegeten...

Dag 2: Mijn bonen zijn dus voor vandaag, samen met tortillas. Ik heb speciaal maisbloem gekocht om ze zelf te maken. Maar euh... wat gaat er nog meer in? Ik gil: "ETHEL!" en daar komt de echte keukenprinses. Samen maken we de tortillas. Of liever: zij kneedt, rolt en draait zo'n 20 tortillas terwijl ik letterlijk nog aan mijn eerste bezig ben. Die tenandere nooit de pan ziet...

Dag 3: Tajaditas dan maar. Hoe moeilijk kunnen gefrituurde stukjes banaan zijn? Ethel stormt mijn keuken binnen op zoek naar haar 3-jarig zoontje Angel die in mijn living een kasteel van boeken aan het bouwen is. Vol afgrijzen bekijkt ze mijn keukenactiviteiten op en neemt direct de touwtjes in handen. "Querida, je hebt de verkeerde bananen gekocht!", waarop ze naar haar zus roept om de juiste te brengen. Hoe is dat nu mogelijk? Er zijn hier maar zo'n 15 verschillende soorten bananen/plantanen om uit te kiezen! "Verder doe je het zout erop VOORALEER ze in de olie te smijten en vervolgens moet je de tajaditas omdraaien eens ze bruin zien aan de ONDERKANT"...

Dag 4. Laatste poging. Platano met mantequilla. Ik heb nog bananen (plantanen) over van Ethel gisteren. Dus die zitten al goed. En de mantequilla (een soort kruising tussen room en boter) heb ik kant-en-klaar op onze feria gekocht. Dit kan niet missen! Wel, dus. Uit voorzorg laat ik Ethel mijn voorbereidingen superviseren. Een goede beslissing, want "Ay, amor! je gebruikt niet genoeg olie. En heb je zout in je mantequilla gedraaid vooraleer die in frigo ging?" Niet dus...

Ik denk dat ik het maar bij eten hou en het koken overlaat aan de professionals. Smakelijk!

Friens and family have known this forever: I am not exactly a princess in the kitchen. Or talk about the understatement of the century!

Fortunately I didn't need to cook up till now. My Italian collegue Jacopo - who is an amazing chef - has been fulfilling that task with pleasure. The deal is simpel: we put together the contents of our fridges(mine is twice as big as his and contains half the amount of beer - well, you don't store rum in the fridge, do you!) he cooks and I do the dishes. Perfect deal, everybody happy.

Except that Jacopo is abroad, so I am on my own. Cooking-wise off course. I am tired off eating salads all the time and omelettes are no good either anymore. So in a moment of complete crazyness I decide to unravel the secrets of the Honduran cuisine. That means the preparation of tajaditas, frijoles, platano con mantequilla, tortillas, baleadas and more.

Day 1: For the first time since my arrival I am going to prepare my own frijoles. Frijoles Honduran style are basically mashed beans. Easy, no? Well, nope... With pride I unpack my pound of beans (trust me, less is not available!), fill my pot with water, throw in some salt and bring the lot to boil. Now, I do know that beans take a while. But 5 HOURS??!! Luckily my neighbour Ethel is very helpfull, though always late, and informs me that the salt is added AFTERWARDS because otherwise the beans stay hard. In the meantime I have made pancakes and eaten them all...

Day 2: My beans are for today, together with tortillas. I've bought cornflower especially for the occasion. But euh... what else do they put in? I scream: "ETHEL!" and in comes the real kitchen princess. Togehter we make tortillas. Or better: she kneads, rolls and forms about 20 tortillas while I am still fighting my first one. One who by the way never made it to the frying pan...

Day 3: Tajaditas then. How hard can fried pieces of banana be? Ethel storms in, looking for her 3-year-old son Angel who is building a castle of books in my living room. She takes 1 look at my activities and inmediately takes over. "Querida, you bought the wrong plantains to do that!", upon which she yells to her sister to bring the right ones. How is that posible? There are only about 15 varieties of banans/plantains to choose from! "Furthermore, you should put the salt on BEFORE you put them in the oil and you need to turn the tajaditas when they are brown UNDERNEATH"...

Day 4. Last intent. Platano with mantequilla. I have some plantains left from Ethel yesterday. So that can't go wrong. And I bought the mantequilla (a mix between cream and butter) ready-to-go at our feria. This cannot be messed up! Boy, was I wrong. For good measure, I ask Ethel to supervise my preparations. Good move, because "Ay, amor! You are not using enough oil. And did you put salt in the mantequilla before keeping it in your fridge?" Not...

I think it best to stick to the consumption of the food and leave the cooking to the professionals. Enjoy your meal!