Fair trade

Er is de laatste weken weer een hoop een gebeurd hier in het verre Honduras.

Sinds begin november ben ik de trotse huurster van een huisje net buiten de stad. Niet dat ik het nodig heb - maar mijn nieuwe thuis heeft 2 badkamers, 3 slaapkamers een keuken, living en eetkamer.... Dus diegenen die erover denken om eens binnen te wippen kunnen rekenen op slaapplaats! Moet het wel eerst nog bemeubelen! Ach, het klinkt groter dan het is, maar het is in ieder geval mijn eigen plekje - iets wat je toch wel nodig hebt hier. Mijn plekje ligt echter wel net buiten de stad en iets van transport binnen de stad kan ik hier best gebruiken. Dus ben ik gezwicht voor 1 van mijn liefdes en heb een klein motootje gekocht. Na een hoop discussie en een paar glazen alcohol zijn mijn collega's (waar ik nog voorlopig nog mee samen woon) en ik het eens geraakt over de naam van mijn nieuwe baby: Marie.

Tot zover het settle-nieuws. Nu over naar het werknieuws.
Mijn werk begint eindelijk een beetje te lopen en mijn agenda vol te geraken. Bij ADEPES zitten we midden in de organisatie van een uitwisseling met de organisatie UNAG in Nicaragua (waar mijn collega Heleen Neirynck het kantoor onveilig maakt). De eerste taller (workshop) die ik zelf moet geven komt eraan en dat is behoorlijk stressen. En verder ga ik regelmatig het veld in (letterlijk).
Ook bij CIPE begint het te draaien. Op dit moment trekken Benjamin en ik er alle dagen op uit om alle 22 groepen te bezoeken en te leren kennen. Een behoorlijk karwei, want de mensen leven echt afgelegen en een tocht van 30 km betekent hier algauw een rit van 1 tot 2 uur...

Maar dat er hier dingen gebeuren die verandering teweeg brengen is zeker. Vorige week ben ik op 1 van onze uitjes op een groep vrouwen - La Sureñita geheten - gestoten die cashewnoten verwerken. Uitermate geïnteresseerd ben ik eens binnengelopen voor een rondleiding. De dames kopen de noten van hun mannen (die de noten aanplanten en oogsten) en verwerken die voor export. Alles blijft dus binnen de gemeenschap. Bij het bekijken van de verpakking was ik aangenaam verrast: een directe aankoper van de noten is OXFAM België. De vrouwen vertelden me dat door hun activiteit (mee in gang gezet door NGO's) hun kinderen nu naar school gaan en hun levensstandaard merkbaar verbeterd is. Fair Trade kan dus echt werken!



A lot of things happened here in far-away-land since I last wrote.

From this month on, I am renting a nice little house in the outskirts of Choluteca-city. Not that I need it, but my new home has 2 bathrooms, 3 bedrooms, a kitchen, a living room and a diner... So those contemplating to brighten up my life with a little visit can count on a place to sleep! It does sound bigger than it is, though, but it is my own space, something that is indispensable here. I only need to furnish the place, but once I've got the basics I'm moving. But because my new home is located outside the city, I need some kind of transport. So I`ve fallen for 1 of my old loves and bought myself a (little) motorcycle. After a lot of discussions and a couple of drinks, my collegues and I (with whome I still live)have agreed on the name of my new baby: Marie.

That was the settle-down news. Now about work.
Things are finally moving at work and my planning starts to fill up. At ADEPES we're in the middle of the organisation of an exchange with the UNAG - an organisation in Nicaragua (where my collegue Heleen Neirynck works. My first taller (workshop) to give is coming up, which gives me quite some stress. And other than that, I can be found quite often in the field (litterally)
At CIPE things are moving too. Right now, Benjamin and I are visiting all 22 groups of women that CIPE is working with, in order for me to get to know them. A serious job as the people live very remote and a 30 km drive can take up to 1 or 2 hours...

But that things do happen around here that bring about change is for sure. Last week, on one of my trips, I came across a group of women - called La Sureñita - selling cashew nuts. Interested, I went in to have a look around. The ladies buy their nuts from their husbands (who take care of the plantations) and prepare them for export. So it all stays within the community. Upon looking at the packaging, I was pleasantly surprised to see that one of the direct buyers is OXFAM Belgium. The women told me that because of their activities (brought about by NGO`s) their children can now go to school and that there has been a serious improvement in their way of living. Fair Trade can work!