emigration / emigratie

I’ve met a French journalist who is writing a book about the illegal emigration of women to the US. Illegal emigration is part of the daily lives of Honduran families. Most women I work with have at least 1 family member illegal in the US and many people I meet have lived at one point in their lives in the States. Even the numbers don’t hide it: about half of the GNP of Honduras comes from remesas (money send over from abroad – mostly the US or Europe – to the family from Hondurans working there, either legally or illegally)

The last few months, the media spent a lot more attention on the topic. A couple of weeks ago, a group of 72 illegal emigrants was killed in Mexico. Only 2 or 3 of them survived. Recently, a Honduran organization left on an expedition in the hope to find missing emigrants (dead or alive). Last week, a group of deported emigrants landed in Tegucigalpa. According to the organization who takes care of them, it was a “small” group of about 45 people. Normally, the deported groups count around 350 people.

I am definately no expert on the matter, but the lack of work, the poverty and bad living conditions in own country are a big motivator to take on the risky journey. That hope of a better future can be very costly. The fragments I’ve heard tell a horrible tale: the price for the help of coyotes (human trafficants) goes between 2000 and 3000 dollar and this up to the border with Mexico. To cross over to the US, price tag shows another 5000 dollar. Many don’t have that amount of money and travel on faith. The whole route is controlled by narcotrafficants. Often enough, the emigrants are victim of suffering, traumas, sexual, physical and mental violence or even murder. If they reach their destination at all, there is a good chance they get caught and deported. If not, the life they find is often far from easy. Without papers in a strange country off which they do not speak the language, they don’t find work or if they do, they get exploited.

Off course, there are stories with a happy ending and it’s those stories that keep the emigration fever high. If you emigrate, you HAVE TO find a better live – if not, you’ve failed. Emigrants that end up worse off, frequently don’t dare to admit it. Sometimes even, all contact with the family in the homeland is cut off because they can’t send money.

In Belgium – and in other countries - illegal immigrants are a tough subject. Many see them as all the same: criminals or parasites. All too often, one forgets there exists another world outside the borders of the comfortable West – a harsh world with little room for hope off a better future. Next time there is a discussion about people without papers or refugees, put yourself in their shoes. What would you do if you didn’t have money, nor food or hope? Would you have the courage to tear yourself away from your family and put your life at risk so your children could maybe, very maybe, have a chance to survive?




Ik heb een Franse journaliste ontmoet die een boek aan het schrijven is over de illegale emigratie van vrouwen naar de VS. Illegale emigratie is een onderwerp dat deel uitmaakt van het dagelijkse leven van Hondurese families. De meeste vrouwen waar ik mee werk, hebben wel minstens 1 familielid illegaal in de VS en veel van de mensen die ik ontmoet hebben op een gegeven moment illegaal in de States gewoond. Ook de cijfers liegen er niet om: ongeveer de helft van het BNP van Honduras komt van remesas (geld opgestuurd vanuit het buitenland – veelal de VS of Europa - aan de familie door Honduresen die daar al dan niet legaal werken).

De laatste maanden werd ook in de media veel meer aandacht aan het onderwerp geschonken. Ettelijke weken geleden is nog een groep van 72 illegale emigranten in Mexico vermoord. Slechts 2 of 3 hebben het overleefd. Onlangs is een Hondurese organisatie op expeditie vertrokken in de hoop vermiste emigranten (al dan niet levend) terug te vinden. Vorige week kwam nog een groep gedeporteerde emigranten aan in Tegucigalpa. Volgens de organisatie die hen opvangt ging het om een “kleine” groep van 45 mensen. Normaalgezien gaat het om groepen van rond de 350 man.

Ik ben absoluut geen expert op het gebied, maar het gebrek aan werk, de armoede en slechte levensomstandigheden in eigen land zijn een grote motivator om de hachelijke reis te ondernemen. Die hoop een betere toekomst kan een hele dure prijs prijs hebben. De fragmenten die ik gehoord heb vertellen een verschrikkelijk verhaal: de prijs voor de hulp van coyotes (mensensmokkelaars) ligt tussen 2000 en 3000 dollar en dit tot aan de grens met Mexico. Voor de overtocht Mexico – US ligt de prijs rond de 5000 dollar. Velen krijgen dat geld niet bij elkaar en maken de reis op goed geluk.De hele route wordt gecontroleerd door narcotrafficanten. Vaak zijn de emigranten het slachtoffer van ontberingen, traumas , sexueel, fysiek en mentaal geweld of zelfs moord. Als ze hun bestemming al bereiken, lopen ze grote kans gevat en gedeporteerd te worden. In het andere geval is het leven dat ze vinden vaak verre van rooskleurig. Zonder papieren in een vreemd land waarvan ze de taal niet spreken vinden ze geen werk of worden ze geëxploiteerd.

Natuurlijk zijn er ook verhalen met een happy end en het zijn net die verhalen die de emigratiekoorts hoog houden. Als je emigreert MOET je een beter leven vinden – anders heb je gefaald. Emigranten die van de regen in de drup terechtkomen, durven hier vaak niet voor uitkomen. Soms gaat het zelfs zo ver dat ze alle contact met de familie in het thuisland verbreken omdat ze geen geld kunnen opsturen.

In België – en in andere landen – zijn illegale immigranten een heikel punt. Ze worden door velen allemaal over dezelfde kam geschoren als criminelen of profiteurs. Maar al te vaak wordt vergeten dat er een wereld bestaat buiten het comfortabele Westen – een harde wereld waarin weinig plaats is voor hoop op een toekomst. De volgende keer dat er een discussie is over vluchtelingen of mensen zonder papieren, plaats je dan eens in hun schoenen. Wat zou jij doen als je geen geld, geen eten en geen hoop hebt? Zou je dan ook de moed hebben om je los te scheuren van familie en je leven op het spel te zetten opdat je kinderen zo misschien, heel misschien, de kans krijgen om te overleven?