Buren / Neighbours

Honduras is volop op weg naar de warmste periode van het jaar. In het Zuiden betekent dat veel stof, heel veel stof. Na 3 dagen afwezigheid kom ik thuis en blijkt dat mijn huisje veranderd is in een ware zandbak. Letterlijk alles zit onder het stof en zand. Kuisen is dus de boodschap. Dus ik stroop mijn (denkbeeldige) mouwen op om mij op het titanenwerk te storten. Ik heb net al het zand buitengekeerd, slaat een stevige windvlaag de deur achter mij dicht. Waarop ik mij realiseer dat mijn sleutel - en mijn GSM, geld, sleutel van Marie,...- nog binnen ligt... *#&*§*!!!
Ik heb slechts 1 sleutel en de eigenaar die mogelijkerwijs ook nog een sleutel heeft woont in Tegucigalpa, zo’n kleine 4 uur met de bus. En nou ben ik er ook niet echt op gekleed om een stapje in de wereld te zetten... Ik dus naar de buren, of ze een sleutelmaker kennen? Niet direct, maar ik blijk niet de enige die dit soort staaltjes van stommiteit uithaalt. De 13-jarige dochter van de buren komt buiten met een opengesneden plastic sprite-fles. Vol vertrouwen loopt ze naar de dichtgeslagen deur en begint het plastic tussen de deur en de deurstijl te schuiven. Een minuut later springt mijn deur open. Mijn brein doorloopt een heel scala van gedachten, gaande van blijdschap dat ik niet buiten hoef te slapen, over verbazing dat een jong meisje dit soort talenten ontwikkeld heeft, tot ongerustheid, want als een 13-jarige dit kan, tja, dan is er weinig dat dieven tegenhoudt!
Ik heb dus weer een hoop belangrijke zaken geleerd in minder dan 10 minuten:
1) Verlaat nooit het huis zonder sleutel
2) Hoe open ik een deur met een plastic fles
3) Sprite kan multifunctioneel zijn
4) 13-jarigen hebben soms zwaar onderschatte talenten...


Honduras is quickly on it’s way to the hottest period of the year. In the South, that means dust, lots and lots of dust. So I come home after 3 days of absence only to discover that my house has turned into a true sandbox. Everything is covered in dust and sand. I’ve got no option but to start cleaning. So I roll up my (imaginary) sleeves and start the seemingly impossible task. But just as I’m sweeping the last of the sand outside, a strong gust of wind closes the door behind me. Upon which I realise that I don’t have my key - nor my mobile phone, money or key for Marie... *#&*§*!!!
I only have 1 key and the owner, who possibly might have another one, lives in Tegucigalpa, a 4-hour drive with the bus. And let's face it, I'm not exactly dressed to face the public world... So I go to the neighbours, maybe they know someone who can force the lock. They don’t, but it turns out I’m not the only one who does this kind of stupid stuff. Their 13-year-old daughter comes out with a cut up plastic bottle of sprite. Full of confidence, she walks up to my closed door and starts pushing the plastic in the gap. One minute later, my door jumps open. A whole set of thoughts rushes through my brain: gladness for not having to sleep outside, amazement that a young girl has developped this kind of skills and worry, because if a 13-year-old can do this, well, then there is little that will stop thieves!
Again, I have learned a few useful things in just under 10 minutes:
1) Never leave the house without key
2) How to open a door with a plastic bottle
3) Sprite can actually be multifunctional
4) 13-year-olds sometimes have highly underestimated skills...