Iedere keer dat ik Marie de brug over en de stad uit rijd, blijf ik me verbazen over de pracht van dit land. De brug scheidt de stad van open, vlak land. Choluteca ligt in een vallei en dat betekent dat ik een wijd zicht heb op de omliggende bergen in de verte. De rivier snijdt door de vlakte die een maand geleden nog prachtig groen was, maar al bruin verkleurd nu het regenseizoen abrupt tot een halt gekomen is. Iedere keer wil ik stoppen en genieten van het spectakel. En iedere keer denk ik bij mezelf: “Dit is Honduras, zo verdomd mooi”.
Maar als land kent Honduras beide zijden van het spectrum. The good, the bad and the ugly, als je wil. Vorige week bereikte ons het nieuws dat er een verschrikkelijk ongeluk had plaatsgevonden in 1 van de families waar we mee werken. Een dronken man liep gewapend rond – jammer genoeg geen zeldzaamheid hier. Hij heeft het wapen laten vallen, dat is afgegaan. De verdwaalde kogel heeft zijn dochter gedood. Ook dit is Honduras.
Bars sluiten om 2 uur ’s morgens. Maar als je weet waar je moet zijn, kun je altijd doorgaan. Op een keer stopten we bij een plaatselijk lokaaltje voor een paar laatste drankjes. Plotseling kwamen er 2 mannen met typische guitaren naar buiten. Het is ermee geëindigd dat we tot in de vroege uurtjes zeemzoete rancheroliedjes gezongen hebben. Taxichauffeurs en zelfs de politie deden vrolijk mee. Ook dit is Honduras.
Religieuse hypocrisie is het sleutelwoord hier. Katholicisme is wijdverspreid en de doctrines ook. De boodschap is geen sex voor het huwelijk. Mannen en vrouwen kunnen geen platonische vriendschap hebben, om de verleiding te vermijden. En met dit alles gaat ontrouw en sexuele frustratie hand in hand. Tegen de tijd dat iemand begin 20 is, is de kans groot dat hij of zij getrouwd is, waarschijnlijk met het eerste of tweede kind al onderweg. Te jong getrouwd of een “huwelijk van moetes” zorgt voor ongeziene ontrouw. Zowel door mannen als door vrouwen. En dat is in geval van geluk. De jonge ongetrouwde moeders in dit land zijn niet te tellen. Ook dit is Honduras.
Wanneer ik de gemeenschappen bezoek, schokt de armoede van veel van deze mensen mij nog steeds. Toch zullen ze mij altijd begroeten met kus en knuffel, serveren ze mij lekkere kippesoep en tortillas, lachen ze met het feit dat ik nog niet getrouwd ben en vertellen me dat ze zo dankbaar zijn omdat er mensen zijn die het slechter hebben dan zij. Het enige dat ik kan doen is een ongelooflijke bewondering hebben voor hun geloof en sterkte. Ook dit is Honduras.
Op gebied van gender heeft de plaatselijke bevolking nog een lange weg te gaan. De meeste Hondurese vrouwen blijven thuis, letten op de kinderen en werken lange dagen in het huis en op het veld. De man is traditiegewijs de kostwinner van het gezin. Jammer genoeg heerst hier een superhoge werkloosheid, waardoor ook het alcoholisme hoge toppen scheert. Analfabetisme is wijdverspreid, toegang tot goede medische verzorging laag. Huishoudelijk geweld is overvloedig aanwezig, net als corruptie. Ook dit is Honduras.
Honduras is een land van extremen. Het is mooi, gewelddadig, vrolijk, arm, corrupt, warm, sentimenteel. Als een doolhof waarin je nooit weet wat je achter de hoek kan vinden. Als een prachtige maar heel veeleisende minares. Je houdt ervan of je haat het. Ik voor mij houd ervan. Dit is nu ook mijn Honduras...
Every time I drive Marie over the bridge out of town, I am amazed by the beauty of this country. Crossing that bridge brings me straight from the city into open land. Choluteca lays in a valley, which means I get a wide view of the surrounding mountains in the distance. The river cuts its way through the plains that were a lush green a month ago, but that are already turning brown now that the rainy season has come to an end abruptly. Every time it makes me want to stop and enjoy the spectacle. And every time I think: “This is Honduras, so beautiful”
But as a country, Honduras is both ends of the spectrum. The good, the bad and the ugly, if you will. Last week, we got the news that in one of the families we work with, a terrible accident happened. A man was drunk and walked around armed – unfortunately not an unusual thing here. He dropped his weapon, which went off. The stray bullet killed his daughter. This is Honduras too.
Bars close at 2 AM. But if you know where to go, you can always go on. One time we stopped at this shack at the side of the road for some last drinks. Suddenly, out came 2 guys with typical guitars. We ended up singing mellow ranchero songs till early morning. Taxidrivers and even police stopped and joined in. This is Honduras too.
Religious hypocracy is the key word around here. Catholicism is big and so are the doctrines. One should not have sex before marriage. Man and women cannot be just friends, in order to avoid temptation. And with this comes infidelity and sexual frustration. By the time one hits his or her twenties, chances are he or she is married, probably with the first or second child on the way. Married too young or because one had to for getting pregnant, infidelity soars. By both men and women. And that is when one is lucky. The young, single moms are numerous. This is Honduras too.
When I visit the communities, I’m still shocked by the poverty of a lot of these people. Still, they always kiss and hug, serve me delicious chicken soup with tortillas, make jokes about me not being married and tell me that they are gratefull, because there are people who are worse of than them. All I can do is admire their faith and strength. This is Honduras too.
Genderwise, the people have a long way to go. Most Honduran women stay at home, look after the children, work long hours around house and on the field. The man has to provide the income. Unfortunately unemployment hits the roof, causing alcoholism to soar. Analfabetism is very high, access to good medical care is very low. Domestic violence is abundant, so is corruption. This is Honduras too.
Honduras is a land of extremes. It’s beautiful, violent, warm, poor, full of joy, corrupt, sentimental. It’s like a maze, you never know what you are going to find around the corner. It’s like a mistress that is exquisite but very demanding at once. You either love it or hate it. I, for one, am hooked. This is now my Honduras too…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten