Het is bijna zover: nog 3 weken te gaan en ik sta op het vliegveld van Zaventem te draaien omdat ik met mezelf geen blijf weet. Dat doe ik immers altijd als ik vertrek. Aan de ene kant barst ik van opwinding in het vooruitzicht van het Grote Onbekende - aan de andere kant sta ik te huilen om de mensen die ik achterlaat: mijn familie, vrienden, ... en ja, ook mijn collega's. Gedurende meer dan 2 jaar bij Xtraflex heb ik met mijn collega's gelachen, gewerkt, gehuild, gefeest, gediscussieerd, meegeleefd, en nog harder gewerkt. Morgen wordt dat hoofdstuk afgesloten. Het getuigt van de fantastische sfeer die er in het hele bedrijf hangt, dat ze me laten gaan in stijl - mét feestje, cadeau en pakkende speech. Bedankt, Marc en de anderen, om mijn eerste vaste job zo leuk te maken. Ik zal jullie missen!
It's nearly time: 3 weeks to go before I'll be standing at the airport not knowing what to do with myself. The same feeling I always have when I leave. Torn between the excitement of the Great Unknown and the sadness of leaving the people I love behind: my family, friends,... and yes, my collegues too. During the more than 2 years at Xtraflex, I've laughed, worked, cried, partied, argued, listened, talked and worked a bit harder still with them. Tomorrow that chapter will close. Proof of the fantastic atmosphere in the company is the fact that they let me go in style - with a party, present and a moving speech. Thank you, Marc and the others, for making my first job so much fun. I will miss you all!
